Daar moest een
doordachte strategie achter zitten dacht ik donderdagochtend over de opstelling
van Diederik Samsom. Zelf zou ik niet in staat zijn om de roep van de andere
partijen te weerstaan. Niets is leuker en geeft meer energie dan samen aan
oplossingen voor een probleem te werken.
Donderdagavond
tijdens het kamerdebat keek Diederik Samsom alsof hij niet op een partijtje was
uitgenodigd. Hij kende het gevoel hoe geweldig het is om met anderen samen
ergens aan te werken, dus ook. En had zich moeten inhouden om niet mee te doen of
was er wat anders aan de hand?
De volgende morgen
was het algemene oordeel dat Diederik Samsom de verliezer was. Alleen
fragmenten uit het debat die dat moesten bewijzen waren te horen op de radio.
De euforie van Jolanda Sap, Alexander Pechtold en Arie Slob over het resultaat
was grenzeloos. Maar wat hebben ze eigenlijk binnengehaald. Een akkoord vol
losse eindjes.