Weerbericht

Vandaag heeft Erwin eens een keer gelijk, roept E. Er komt een flinke regenbui aan. Erwin is Erwin Krol en in de vorige eeuw deed hij het weerbericht aan het eind van het acht uur journaal.

Je bedoelt Gerrit, zeg ik, maar eigenlijk heeft E helemaal geen zin om aan Gerrit te wennen. Gerrit is er ook al weer een tijdje, net als Willemijn, of is die ook al weer weg. En hoe heet die nieuwe ook al weer, die onhandige?

Het is precies waar ik vroeger zo'n hekel aan had bij ouder wordende mensen. Dat ze maar niet wilde wennen aan nieuwigheden. Zelf betrap ik me er op dat de nieuwe namen van ministeries er bij mij niet in willen. En zeg nou zelf, het ministerie van I & M dat is toch niks. Het doet me denken aan dat boek van die schrijfster uit de vorige eeuw, Conny Palmen. In Memoriam.

Ik dacht altijd dat oudere mensen steeds minder in staat waren met veranderingen om te gaan. Nu weet ik beter, het is gewoon onwil. Het zoveelste nieuwe gezicht, nieuwe naam of nieuwe wat dan ook. Tegen de tijd dat ik me het gebruik heb aangeleerd dient zich er al weer een nieuwe variant aan. Ik begin er niet meer aan. Zo iets.

Of zou het wijsheid zijn. De wetenschap dat de wereld voortdurend in verandering is maakt een toevallige naam niet zo belangrijk. Het is toch maar tijdelijk. Ik hoef niet meer zo nodig bij de tijd te zijn. Iemand die om acht uur de televisie aanzet om naar het journaal te kijken, is sowieso niet hip.