Het verhaal van de schoenen
Ik kreeg van een lieve vriendin een kaart toegestuurd. Het was een ‘verhalenkaart’. Het plaatje op de voorkant herkende ik pas toen ik het ‘verhaal’ van de kaart gelezen had.
Op een druk perron in India stapte Mahatma Ghandi op de trein. Bij het instappen ging het mis. Ghandi verliest een schoen. Vlak naast de rails blijft de schoen liggen. De trein begint te rijden en Ghandi kan zijn schoen niet meer pakken. Snel doet hij ook zijn andere schoen uit en werpt die naar de eerste schoen. Met een tevreden gezicht ziet hij dat de schoen vlak naast het andere exemplaar belandt. ‘ Waarom doe je dat?’ vraagt een medepassagier verbaasd. Ghjandi glimlacht en zegt: ‘ De arme man die langs het spoor loopt en mijn schoen vindt, vindt nu tenminste een paar dat hij kan gebruiken.’
De voorkant van de kaart bleek een foto te zijn van een houten teenslippers met gekleurde stoffen banden op een rij. Het verhaal deed mij denken aan een ontroerende voorstelling van Nilgun Yerli. Volgens mij was het Held op blote voeten. Het was in 2004, haar vader, maar ook mijn vader, was net overleden. Het hele podium lag vol schoenen. Daar zat het volgende verhaal achter. Als in Turkije iemand overlijdt zet je zijn of haar schoenen buiten bij de deur. Er komt altijd iemand langs die de schoenen kan gebruiken. De schoenen van de overledene lopen zo met de nieuwe eigenaar als het ware een nieuw leven tegemoet.
Ik vond dat een mooi gedachte. Ook omdat het beeld bij mijn vader paste, die was bereid alles weg te geven. Thuis werd ons bijgebracht dat er altijd wel iemand is die het minder heeft dan jij. En wat is dan mooier iets van je rijkdom te delen. Zo ben ik bij de Partij van de Arbeid terecht gekomen, eerlijk delen van kennis, macht en inkomen.
En dat is ook de meetlat waar ik de kandidaten voor het partijleiderschap langs ga leggen. Tussen 7 en 14 maart 2012 kiest de Partij van de Arbeid een nieuwe partijleider. Wie acht ik in staat zijn of haar schoenen uit de trein te gooien? Of anders gezegd, wie heeft een visie op solidariteit die verder reikt dan de eigen groep en landsgrenzen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten