Pagina's

zondag 10 juni 2012

De kunst van het scheiden




Mijn favoriete toetje is Crème brûlée. Zo’n zacht romig puddinkje van melk en room met een laagje suiker er op. Onder de grill is dat suikerlaagje tot een krokant geheel gebrand. Stel je voor dat je daar een hapje van neemt. Een hapje met precies genoeg vla en precies genoeg van het knapperige suikerlaagje. Mijn mondhoeken gaan dan omhoog van blijdschap. En dan heb ik er nog niets van gegeten.

Een paar jaar geleden maakte ik dit overheerlijke toetje zelf. In de supermarkt kon je toen van een Deens merk eierdooiers en eiwitten los kopen. Erg handig, maar van de ene op de andere dag werd dat niet meer verkocht. Ik had de hoop dat het rond de kerst weer terug zou komen in de schappen, maar nee. Het zal wel aan de angst voor salmonella gelegen hebben. Aan het zelf scheiden van eidooiers en eiwitten heb ik me na één keer niet opnieuw gewaagd.

Als kind had ik eens een poging gedaan, want met eiwitten kun je heerlijke schuimkransjes bakken. Het ziet er simpel uit. Je breekt een ei en giet de eidooier van de ene helft van de schaal in de andere helft. In een bakje er onder vang je het eiwit op. Uiteindelijk hou je alleen de dooier over. Maar vaak breekt de dooier open of glijdt mee met het eiwit het opvangbakje in. In mijn herinnering was het resultaat dan ook een grote kliederboel. Mijn moeder maakte korte metten met het experiment, ze vond het zonde van de eieren en haar keuken.

Van de week kwam het gesprek op onmisbare keukenspullen. In je levensgeschiedenis maak je onderscheid tussen de tijd voor de komst van het voorwerp en de tijd erna. Het leven daarna is verlicht en zeker een stuk gelukkiger. In mijn geval gaat het om een keukenmes van Ikea. Die ene handige kurkentrekker en dat fijne invetborsteltje kwamen ook ter sprake.  Maar één van mijn collega’s spande de kroon. Ze was de trotse bezitter van een apparaatje dat eieren kon scheiden. Hij was in haar leven gekomen op een tupperwareparty. En ik wist niet eens dat zoiets bestond.

Ik moest en ik zou. Tussen de middag ben ik de eerste, de beste winkel in huishoudelijke artikelen binnen gelopen en vond een eischeider van iets meer dan drie euro. Het tijdperk van culinair genot kan beginnen. Voor de weekendboodschappen zette ik een grote doos eieren en slagroom op het lijstje. En nu staan in onze koelkast twee glazen schaaltjes klaar voor in de oven. Ze zijn van Bon Maman en waren deze week in de bonus.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten